Słońce, jego ostre promienie

tną powietrze na plastry.

Jest surowo i cicho. Oddaleni

o pół kontynentu zbliżamy usta,

by pić z gorejącego kielicha,

zlizywać miód i mlaskać

pod lazurowym lustrem nieba. 

 

Krople mleka i olejku płyną

wzdłuż zagięć i zagnieceń,

pomiędzy wczoraj a jutro -

tyle do scałowania.