***

lecz może zdarzyć się i tak:
kiedyś budzisz się i rozumiesz
że niczego wcześniej nie rozumiałeś
co więcej że rozumiesz coraz mniej

to świat wprowadza tylnymi drzwiami
powiew zdrowia i młode tchnienie
wietrznie będzie przez całe sto dni
aż wymiecie nam z głów stary świat

Księga światła

Zaprawdę, mówię ci,
idź i pomaluj swój świat.
Co pomalujesz, będzie pomalowane,
co pozostawisz szarym, będzie szare.

Albowiem smutek i szarość,

dotyka ludzi za ich przyzwoleniem

i nie pyta o drogę do serca.

 

Radość zaś przychodzi w dobrym słowie

o brzasku pełnym słońca.

Wypełnia, przepełnia, przelewa,

aż do skończenia światła

i jeden dzień dłużej.

Tęsknota

Nić czerwonych fotonów
Wyciągana wprost z serca
Na której wibruje jeszcze
Błogosławieństwo na rozesłanie

A już kroczy po jej odległym końcu

Pochód opancerzonych skarabeuszy

Każdy spluwa i znaczy drogę

własnym hieroglifem 

 

Jesteśmy tu na chwilę

To od nas pochodzi

Przyszłość przeszłość

I ich wzajemne spotkanie

Słońce, jego ostre promienie

tną powietrze na plastry.

Jest surowo i cicho. Oddaleni

o pół kontynentu zbliżamy usta,

by pić z gorejącego kielicha,

zlizywać miód i mlaskać

pod lazurowym lustrem nieba. 

 

Krople mleka i olejku płyną

wzdłuż zagięć i zagnieceń,

pomiędzy wczoraj a jutro -

tyle do scałowania.

***

w moim mózgu kobieta i mężczyzna
prowadzą wojny. czekam na rozejm
tymczasem pędzimy autostradą

może podrzucić cię do pierwszej
wioski kochanie? zgubiłeś się
w wielkim mieście?

spędźmy razem trzy kwadranse
nie dotykając sedna
nie dotykając klamek i ran

masz takie ładne oczy
kiedy płaczesz nad
rozlanym oceanem

***

w Normandii zbliża się przypływ
stoimy po kolana w wodzie
słońce płynie ku nam z zachodu
i unika naszego wzroku

to jest moment w którym odwracasz się
żeby pozbierać z piasku koce i zabawki
i pójść do domu gdzie za kuchennym oknem
płonie już nowy świt

Tentin Kwarantino

zamknięcie. izolacja. emigracja wewnętrzna. pustka.
wygaszenie emocji. małe porcje żywieniowe. dosłowność
sztuki. krótkotrwałość dzwonka u drzwi. szarość świtu.
czerń nocy. cisza roślin i brak wiatru w pokoju. pokój
w sercu. serce w kwarantannie. tabletki od bólu włosów.
włosy w kanapce. kisiel w proszku. mleko na spodzie
kartonika. firanka w bezruchu. komentarz sprzed tygodnia.
błąd połączenia. forma przetrwalnikowa

Paskal jest ptakiem

Paskal jest ptakiem
Stoi na długiej nodze
i buja się nad falą przyboju
Dolne pióra mokną
Kapią z nich brylanciki kropel
Nikną w gęstniejącej wodzie
Ptak otrząsa łepek i patrzy w dal

Wszystkie ptaki są moje
Patrzę na nie zachłannie
Aż wzlatują na fotografiach
Pod sercem rozlewa się ciepło
Wszystkie ptaki są moje

Góry o kolorze żywego mięsa

Smakują startym w pył kamieniem
Metalicznie czystą wodą
Wspinają się naczynkami
Krwionośnymi do mózgu
Spływają w tkankę rozoranego kolana
Tysiące metrów bliżej wieczności

Jak to jest być i nie być jednocześnie
Bez słowa dla tych co na dole
We mgle wzmożonego oddechu
W krzyku świstaka

Tak blisko śmierci


Ekfraza do obrazu przedstawiającego szczyt Lhotse w Himalajach,
czyli miejsca śmierci Ryszarda Kukuczki,
autorstwa pana Ryszarda Kowalewskiego

***

Pusto na drogach
Drogi pustoszą naszą relację
Zdawałoby się ten sznur aut
Łączy nas kwantem informacji
Milczenie to też słowo
Np. honoru
Choć wiedziałam o tobie już wszystko
Teraz wiem więcej niczego

wypominki

na domu Macieja - reklama
promocja w mediamarkt
Maciej nie żyje od pięciu lat
nie skorzystamy na tym

mówił żebym się nie wiązała
bo opuści mnie poezja
to zakon świętej liry
tymczasem opuszcza mnie Maciej

z każdą wiosną bardziej
niosę promocję w następne lata
jak w jego płaszczu do kostek
co wlókł się za mną kiedyś

plan

wielkich ludzi poznasz po tym jak się podnoszą z kolan
jestem mała ty wielki przysiądę na twoich kolanach

mamy projekt na życie i nikt tu nie przegrywa
zatrudnimy wszystkich przyjaciół
każdemu po jednym talencie
po ziarnie szczęścia

taki jest plan
taki plan
tak

Litania na Nowy Rok

Woreczki woreczki woreczki
Kurwy wędrowniczki i wisielce nadrzewne
Jasie śmietniczki pety siekacze i trzonowe
Wyplute i spienione
Gumy do życia przeżycia i pożycia
Butelki baterie butelek
Pożary sztuczne ognie i akcje zbrojne
Trzyszcze opancerzone
Bez mózgu

Z chromosomem zniszczenia brudu i nędzy
Od powietrza głodu ognia i wojny
Od niemiłości
Uratuj mnie

Paskal z wichrowych wzgórz

drobi drób widelcem przesypuje ryż
w klepsydrze talerzy z różyczkami
w pęknięciach jak linie życia
dłubie i kluczy pomiędzy

ubiera dłoń w czerwień i czerń
granat pochmurnej nocy
rozwija dym fajki na sążeń
ramiona rozpostarte
jak skrzydła rannego ptaka

wzgórze jest nieustannie
tam gdzie zeszłego roku
wieje wiatr cichych słów
ciemne przepływa niebo
i ostry nadciąga nów

kaleczy nas w głęboko
w serce

ja i kosmos

kupujemy słońce w żółtych pastylkach
kobiety biegają jak motorki
mężczyźni jeżdżą jak traktory na wstecznym
psy w kagańcach szczekają do mikrofonów
w centrach handlowych

nasza muzyka napływa z kosmosu
i nie może dotrzeć do żadnego skrawka ziemi
tyle tu bigosu tyle śmieci tyle śmierci

leżę na podłodze i czuję
jak opływa mnie wszechświat
twoje dłonie szorstkie od pracy gdzieś tam
w wiecznym pogotowiu

jestem zdrowa
uzdrowiła mnie miłość
której nie zaznałam

jestem ja i kosmos
jest pięknie

Paskal poszukuje kobiety swojego życia

Powiedział że nie jestem kobietą jego życia
że kiedyś ją odnajdzie i będzie wiedział
- ja myślę że zrozumie dopiero kiedy ją utraci
mężczyzna musi przejść traumę odrzucenia

szykuję dzieciom kanapki ze świeżym ogórkiem
poranki siekają czas na równe cząstki
pachnie nowym i niezbadanym kosmosem
Paskal wstaje i zaczyna poranek od witania się z dymem

nie jesteśmy z jednej ulepieni gliny
on jest jak smok uwięziony w pająku
a ja to motyl spowity w pajęczyny
ślinimy się jedno do drugiego na próżno

Paskal siedzi w oknie za którym źli ludzie
ścięli dorodną lipę i wywieźli do lasu
mówi że nie jestem kobietą jego życia
a potem spluwa i idzie w miasto

kobieta życia wiele utrudnia

*** (nie śmierć mi tutaj Anko)

nie śmierć mi tutaj Anko w korytarzu

wejdź dalej i zdejmuj wszystkie łaszki

wytrzemy cię do sucha i zawiesimy

w centralnym miejscu na tobie oko

jest na czym że śmiejesz się słodko

idiotko nie umieraj tak zaraz w progu

pokłoń się najpierw bogu znajdź dwa złote

będzie na potem bo "potem" nadejdzie

we dwoje możemy iść wszędzie

dwa srebrne pierścionki jak przysięga

ty na zakręcie ja na finiszu

i klękam przed tobą niebogo

rozsznurowuję więzadła mowy

nie śmierć mi tutaj Anko

jeszcze mi będziesz kochanką

a ja będę przy tobie jak nowy

dorwę się do owoców i zasmakuję

rozsupłam rozedrę rozpakuję

a na cóż ci słowa obrazy

mnie nic nie zrazi i nie zniechęci

co jest nam wspólnie utkane

to się rozedrze na amen

pan z panią pani z panem

z raną śmiertelną po-ranek

zapach włosów

kiedy umysł zapada się w czarną otchłań 
i włożona weń ręka nie daje się wyjąć
kiedy słowa nie znaczą tego co znaczą 
i są słabą poświatą na przedrannym niebie

wtedy myślę o zapachu włosów
jednam się z nim i zamykam oczy